Vanmorgen werd ik wakker met het vaste voornemen om nooit meer mijn verhaal te doen.
Niet te vertellen waar of aan wie ook wat mij is overkomen.
Niemand laten weten van de benauwde ervaringen, van de eenzaamheid, van de intense pijn, van de afwijzing. O ja, en de angst.
Vanmorgen werd ik wakker met een luide zelfkritische stem die me zei: wees voorzichtig. Je zal opnieuw geraakt worden. Ik had net een indringend artikel gelezen (van Ariane Hendriks en Marscha Mansvelt) met een eerlijk verhaal en scherpe termen als 'institutional betrayal' en 'disenfrenchised grief'. En vele andere artikelen over de miskenning van huiselijk geweld in de Rechtspraak. Met als reacties daarop omschrijvingen als 'blaming the victim' en DARVO.
Hopelijk termen die jou weinig zeggen of niet zo door je ziel snijden.
Laat ik ze vertalen met woorden die ik hoorde van eerlijke en gekwetste medemensen, zoals zij ze weer van hun 'hulpverleners' en omstanders hoorden: 'Het is jouw schuld als je met emotie reageert op geweld en onrecht'. 'Jouw slapeloze nachten en wanhoop, daar kunnen we niks mee. Zolang je maar je best doet en meewerkt, heb je niet zoveel om over te klagen. Dat geweld ligt toch in het verleden?' 'Je ziet er niet uit als een slachtoffer. Je hebt toch alles goed voor elkaar?'
Kortom: genoeg om wakker van te liggen.
Tot ik in gesprek raakte met een mede-mens. Iemand die me in vertrouwen nam en me vertelde van haar weg doorheen die pijn. De angst, de nachtmerries, maar ook: de hoop, de inspiratie. En is besefte: in deze tijd mag geen mens opnieuw de mond gesnoerd worden. Dat ik een stem heb en die mag gebruiken. Tegen onrecht. Tegen intieme terreur en dwingende controle. Tegen #(ex)partnergeweld.
In de hoop dat ook morgen jij ook wakker wordt met een compassiestem die zegt: er is een weg hieruit!
"Je bent zo’n krachtige vrouw. Ik hoop dat je blijft delen om bewustwording te creëren en andere vrouwen te ondersteunen. Het kan echt iedereen overkomen."
anoniem
Mijn ervaring
Ik ben Beatrijs Hofland, geestelijk verzorger en zingevingsdeskundige met een hart voor menselijke verbinding en compassie. Opgegroeid op de Veluwe, met een periode van mijn jeugd in Brazilië, heb ik theologie gestudeerd aan de Universiteit Leiden — met vakken als geschiedenis, sociologie en psychologie — en onderzoek gedaan naar hoe vrouwen binnen de pinkstergemeente hun plek zoeken.
In de praktijk ben ik al ruim vijftien jaar actief met mijn eigen onderneming Vindplaats Zingeving, waarin ik masterclasses, workshops en persoonlijke consulten aanbied. Als geestelijk verzorger ben ik werkzaam in het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht en draag ik bij aan het Zinvol Centrum voor Levensvragen als gebiedscoördinator en trainer (Zinvol Centrum voor Levensvragen, vindplaatszingeving.nl).
Na een lange tijd in een relatie te hebben gezeten waar dwingende controle, emotionele manipulatie en misbruik aan de orde van de dag waren, heb ik me voorgenomen om mensen zoals jij te helpen. De weg eruit samen te zoeken, je bij te lichten en bij te staan met al het waardevolle dat ik heb geleerd. Ik werk al 20 jaar als geestelijk verzorger en zie deze ervaringen als rouw, rauw, rampzalig. Tegelijkertijd voel ik ten diepste dat dit niet het laatste is en dat ik met mijn opgedane inzichten anderen verder wil helpen.
Ik heb onder andere een training tot zelfcompassietrainer gevolgd bij David DeWulf / Seetrue, en bied nu online zelfcompassietrainingen aan waarin deelnemers via zoom in vijf sessies leren mildheid naar zichzelf te ontwikkelen.
Ook heb ik me gespecialiseerd in trauma begeleiding, o.a. bij de Traumacompany waar ik het opleidingstraject traumasensitief werken heb gevolgd.
Daarnaast ontwikkel ik creatieve materialen en workshops, zoals het programma Compassie-SWAP en de Zicht op Zingeving-serie voor geestelijke verzorgers
Op inspiratiedagen — zoals de Inspiratiedag ‘Compassie in de Zorg’ — geef ik lezingen en workshops over resonantie, compassie en ontwerpgericht denken in de zorg (ZIN).
Mijn werk is geworteld in intentie: het faciliteren van zingeving, stilte en nabijheid. Aangedreven door creativiteit, empathie en rituelen — streef ik ernaar dat mensen weer kunnen ademen, voelen en zichzelf ontmoeten. In mijn leven combineer ik dit werk met zelfzorg: sporten, tekenen, meditatie en rituelen zorgen dat ik er energiek en vol compassie kan zijn, ook voor anderen
In mijn praktijk Vindplaatszingeving vind je meer van de trainingen die ik geef en de materialen die ik ontwerp.
Wat zeggen anderen over mij?
" Je hebt een warme, empathische en open houding. Je nodigt je cliënten uit je eigen verhaal te herontdekken en betekenis te vinden in het eigen leven".
"Ik vond de training zelfcompassie heel fijn. Fijn samenzijn met veel begrip en compassie voor elkaar".
[deelnemer retreat zelfcompassie]
"Zo mooi hoe je je creativiteit gebruikt om de gevoeligheid voor zingeving te vergroten!"
collega geestelijk verzorger
Tweede helft
De tweede helft van mijn leven is begonnen!
Dankbaar ben ik dat ik 50 ben geworden. De eerste helft was a rollercoaster life. Vele jaren van emotionele onderdrukking, van stilzwijgen, van klein gemaakt worden en 'verdwijnen'.
Tot ik op een dag besloot: het is genoeg. En nog een dag. En nog een. Na heel veel genoegdagen lag eindelijk mijn eigen leven op me te wachten.
Ik ben nog elke dag benieuwd wat er om de volgende hoek verscholen ligt. Wie ik nog mag ontmoeten. Welke talenten ontdekt gaan worden. En aan het einde van deze tweede helft zal blijken wat ik heb gedaan met dat ene prachtige en wilde rafelige bestaan. Tot die tijd blijf ik leven in plaats van overleven.
🧡 en omdat ik geloof in de kracht van delen en woorden die helen: voel je je net als ik destijds gevangen in een relatie van emotioneel misbruik, ga dan te rade bij de fijne mensen van Stichting het Verdwenen Zelf en lieve mensen uit je eigen omgeving. Er is een uitweg!
