Over mij
Vanmorgen werd ik wakker met het vaste voornemen om nooit meer mijn verhaal te doen.
Niet te vertellen waar of aan wie ook wat mij is overkomen.
Niemand laten weten van de benauwde ervaringen, van de eenzaamheid, van de intense pijn, van de afwijzing. O ja, en de angst.
Vanmorgen werd ik wakker met een luide zelfkritische stem die me zei: wees voorzichtig. Je zal opnieuw geraakt worden. Ik had net een indringend artikel gelezen (van Ariane Hendriks en Marscha Mansvelt) met een eerlijk verhaal en scherpe termen als 'institutional betrayal' en 'disenfrenchised grief'. En vele andere artikelen over de miskenning van huiselijk geweld in de Rechtspraak. Met als reacties daarop omschrijvingen als 'blaming the victim' en DARVO.
Hopelijk termen die jou weinig zeggen of niet zo door je ziel snijden.
Laat ik ze vertalen met woorden die ik hoorde van eerlijke en gekwetste medemensen, zoals zij ze weer van hun 'hulpverleners' en omstanders hoorden: 'Het is jouw schuld als je met emotie reageert op geweld en onrecht'. 'Jouw slapeloze nachten en wanhoop, daar kunnen we niks mee. Zolang je maar je best doet en meewerkt, heb je niet zoveel om over te klagen. Dat geweld ligt toch in het verleden?' 'Je ziet er niet uit als een slachtoffer. Je hebt toch alles goed voor elkaar?'
Kortom: genoeg om wakker van te liggen.
Tot ik in gesprek raakte met een mede-mens. Iemand die me in vertrouwen nam en me vertelde van haar weg doorheen die pijn. De angst, de nachtmerries, maar ook: de hoop, de inspiratie. En is besefte: in deze tijd mag geen mens opnieuw de mond gesnoerd worden. Dat ik een stem heb en die mag gebruiken. Tegen onrecht. Tegen intieme terreur en dwingende controle. Tegen #(ex)partnergeweld.
In de hoop dat ook morgen jij ook wakker wordt met een compassiestem die zegt: er is een weg hieruit!
Volg mij op:
"Je bent zo’n krachtige vrouw. Ik hoop dat je blijft delen om bewustwording te creëren en andere vrouwen te ondersteunen. Het kan echt iedereen overkomen."
anoniem
Mijn ervaring
Ik ben Beatrijs Hofland, geestelijk verzorger en zingevingsdeskundige met een hart voor menselijke verbinding en compassie. Opgegroeid op de Veluwe, met een periode van mijn jeugd in Brazilië, heb ik theologie gestudeerd aan de Universiteit Leiden — met vakken als geschiedenis, sociologie en psychologie — en onderzoek gedaan naar hoe vrouwen binnen de pinkstergemeente hun plek zoeken.
In de praktijk ben ik al ruim vijftien jaar actief met mijn eigen onderneming Vindplaats Zingeving, waarin ik masterclasses, workshops en persoonlijke consulten aanbied. Als geestelijk verzorger ben ik werkzaam in het Albert Schweitzer Ziekenhuis in Dordrecht en werk ik voor mijn eigen praktijk Vindplaats zingeving aan het verdiepen en trainen van zingeving.
Ik heb onder andere een training tot zelfcompassietrainer gevolgd bij David DeWulf / Seetrue, en bied nu online zelfcompassietrainingen aan waarin deelnemers via zoom in vijf sessies leren mildheid naar zichzelf te ontwikkelen.
Ook heb ik me gespecialiseerd in trauma begeleiding, o.a. bij de Traumacompany waar ik het opleidingstraject traumasensitief werken heb gevolgd.
Daarnaast ontwikkel ik creatieve materialen en workshops, zoals het programma Compassie-SWAP en de Zicht op Zingeving-serie voor geestelijke verzorgers
Op inspiratiedagen — zoals de Inspiratiedag ‘Compassie in de Zorg’ — geef ik lezingen en workshops over resonantie, compassie en ontwerpgericht denken in de zorg (ZIN).
Mijn werk is geworteld in intentie: het faciliteren van zingeving, stilte en nabijheid. Aangedreven door creativiteit, empathie en rituelen — streef ik ernaar dat mensen weer kunnen ademen, voelen en zichzelf ontmoeten. In mijn leven combineer ik dit werk met zelfzorg: sporten, tekenen, meditatie en rituelen zorgen dat ik er energiek en vol compassie kan zijn, ook voor anderen
In mijn praktijk Vindplaatszingeving vind je meer van de trainingen die ik geef en de materialen die ik ontwerp.
Wat zeggen anderen over mij?
" Je hebt een warme, empathische en open houding. Je nodigt je cliënten uit je eigen verhaal te herontdekken en betekenis te vinden in het eigen leven".
"Ik vond de training zelfcompassie heel fijn. Fijn samenzijn met veel begrip en compassie voor elkaar".
[deelnemer retreat zelfcompassie]
"Zo mooi hoe je je creativiteit gebruikt om de gevoeligheid voor zingeving te vergroten!"
collega geestelijk verzorger
Wat is zelfcompassie eigenlijk?
Zelfcompassie houdt in dat je jezelf behandelt zoals je een goede vriend zou behandelen: met begrip, geduld en vriendelijkheid, in plaats van met zelfkritiek of oordeel. Kristin Neff, een van de pioniers op dit gebied, omschrijft het als drie kerncomponenten:
Vriendelijkheid naar jezelf (ipv hardheid).
Gedeeld mens-zijn (het besef dat lijden een universeel deel van het mens-zijn is).
Mindfulness (het bewust zijn van je pijn zonder erin te verdrinken of het te onderdrukken).
